‘Ik ga hier nooit meer weg’

18 april 2024

Aan zijn balkon in de Havenstraat wapperen twee vlaggen vrolijk in de wind, de Groningse vlag en een vlag van Delfsail. Het lijkt alsof de Italiaanse Antonio Meloni daarmee wil laten zien dat hij zich thuis voelt in Delfzijl en misschien ook al wel blij is met zijn nieuwe woning in het Boekwartier.

Eind januari kreeg hij de sleutels en nu woont hij er. ‘Ik heb direct de vloer en de ramen opgemeten en ben daarna naar Kwantum gereden om alles te bestellen wat ik nodig had. Nu zit ik er netjes bij’, vertelt Meloni. ‘Ik heb ook een nieuw bed moeten kopen omdat mijn oude twee persoonsbed niet in deze slaapkamer past. Die is echt heel klein, maar zo kan het prima.’

Kacheltje
De eerste dagen deed de verwarming het niet en was het koud in zijn nieuwe onderkomen. ‘Toen ik daarover belde vroegen ze mij of de waterdruk wel goed was, maar hoe kan ik dat weten? We mogen zelf nergens aankomen. Gelukkig kwam er die dag iemand van Rottinhuis langs die mij een kacheltje heeft gebracht. De monteur die een dag later langskwam zei dat er niks aan de hand was, De thermostaat was gewoon nog niet goed ingesteld.’

Vier
Meloni regelde de verhuizing zelf. ‘Ik ben in november begonnen. Eerst heb ik de zolder leeggehaald, daarna ben ik kamer voor kamer gaan inpakken. Van de noodzakelijke spullen hield ik er steeds vier over. Vier handdoeken, vier kopjes, vier pannen. Daarmee kon ik mij redden tot aan de verhuizing. De rest pakte ik in. Op een gegeven moment vroeg mijn buurvrouw mij hoe ik het allemaal voor elkaar kreeg. Tja… als je de hele dag gaat zitten puzzelen gebeurt er niks natuurlijk’, lacht Meloni.

Geen tuin meer
Antonio Meloni liet als tiener zijn geboorteland achter zich en kwam via Amsterdam bij Bruno Santaneria in Godlinze terecht. Toen hij zijn vrouw leerde kennen ging hij op zoek naar ander werk en werd uiteindelijk schilder. Na het overleiden van zijn vrouw verhuisde hij met hun twee jonge zoontjes naar de Biessumerwaard in Delfzijl. ‘Daar heb ik bijna 30 jaar gewoond, tot ik eruit moest. Vanwege mijn leeftijd en gezondheidsklachten wilde ik geen tuin meer. Zo ben ik hier terecht gekomen.’Goed wonen
Het is fijn wonen in deze gemeente, het bestuur is ook goed. Toen mijn schoonmoeder negentig werd kwam Jan Menninga langs om haar te feliciteren. Als ik hem nu tegenkom maken we altijd even een praatje. Delfzijl is een prachtige plek, het is hier overal lekker rustig. Natuurlijk gebeuren er wel eens nare dingen in de stad maar die gebeuren elders ook. Het nieuwe strand en de boulevard vind ik heel mooi geworden. Ik ga hier nooit meer weg.’