‘Het saamhorigheidsgevoel van DelfSail is geweldig’

26 maart 2021

Vanuit zijn functie op het scheepvaartkantoor kwam hij in 1984 voor het eerst in aanraking met de Tall Ships. De kapitein van de Sir Winston Churchill, een driemaster schoener met een liefdadigheidsfunctie, zocht een pro-deo Agent. Iwe hapte toe en klaarde de klus. Twee jaar later werd hij door de organisatie van DelfSail gevraag om alle douane activiteiten te regelen. Iwe van der Beek (67), geboren in Amsweer was vrijwilliger bij alle DelfSails tot nu toe. Ook voer hij 15 keer mee met een Tall Ship.

DelfSail is overal
‘Ik heb het al die jaren met heel veel plezier gedaan’ vertelt Iwe. ‘Die eerste DelfSail was ik verder nog niet bij de organisatie betrokken. Dat was ik alle DelfSails daarna wel. Vanaf het eerste begin is DelfSail altijd heel compact geweest. Dat gevoel is echt geweldig. Als je naar Sail Amsterdam gaat en het station uit loopt, is er daarna niks meer. Hier is DelfSail overal.’

Groot
‘In 1991 werd DelfSail écht groot. De Sir Winston Churchill was er ook. Daarop zou ik aansluitend meevaren. Daar wilde ik de liaison officer zijn. Dus toen ben ik naar de Chief Liaison Officer Hans Beukema gegaan en ik heb gezegd “Dat is mijn schip. Ik ga straks mee. Dus daar wil ik de liaison officer zijn! En zo geschiedde. Ik kon na het evenement direct aan boord stappen. Geweldig was dat! Ik ben nadien nog twee keer vanuit Nederland opgestapt. In 1995 op de Sir Winston Churchill en in 2000 op de Stavros S. Niarchos vanaf Amsterdam. Maar die eerste keer, hier vanuit de haven van Delfzijl, vergeet ik nooit weer.’

Lege haven
Met twinkelende ogen haalt hij een herinnering op uit 1998, het jaar dat hij Beukema opvolgde als Chief Liaison: ‘Na de uitgaande Parade of Sail werden we met bussen vanuit de Eemshaven terug gebracht naar Delfzijl. Toen ik daar de compleet lege haven zag dacht ik: “Nou is DelfSail veurbie en wat heb ik der aiglieks zulf van mit kregen? Haildaal niks!” Maar ik besefte tegelijkertijd dat ik dit evenement op een hele andere manier beleef dan de doorsnee bezoeker, door te praten met al die bijzondere kapiteins.’

Plakboek
‘1986 was nog niet het jaar van de grote schepen’, gaat Iwe verder. ‘Bijvoorbeeld de Kaliakra uit Bulgarije was één van de grotere. Ik had goed contact met de kapitein. Daarom heb ik voor hem een plakboek gemaakt met alle krantenartikelen en foto’s van zijn schip. Ik had alles vertaald in het Engels. Ik heb hem het boek later gegeven tijdens Sail in Bremerhaven. Vond hij geweldig!’ Het is een voorbeeld van één van de vele vriendschappen die hij opbouwde in het wereldje. Iwe: ‘Toen deze kapitein in 2016 met hetzelfde schip weer op DelfSail lag, hadden we het over schilderingen die een kunstenaar ooit in zijn schip had gemaakt, ik kreeg zijn reproducties daarvan die hij van de kunstenaar had gekregen. Dat is toch bijzonder?’

Internationale contacten
Als kind wilde Iwe banketbakker worden. Het werd de Scheepvaart. Maar liefst 51 jaar werkte hij voor reder Wijnne & Barends. Vanaf zijn vijftiende als jongste bediende, drie jaar later als agent. Tot aan zijn pensioen, in september 2020, regelde hij in en om de haven alles voor de bemanning van de schepen die hij kreeg toegewezen. Zijn werk leverde hem veel internationale contacten op. Dat hij goed Engels sprak kwam hem daarbij goed te pas.

Zuidwest 8
Zijn eerste reis met een Tall Ship was van Liverpool naar Plymouth. ‘Kruisend tegen een Zuidwest 8 op de Ierse Zee. Ik heb nog nooit een dek zo schuin gezien. Lopen leek onmogelijk. Toch lukte het. Dat vergeet ik nooit weer’, glundert Iwe. ‘Ik heb mezelf door de jaren heen aan boord goed leren kennen. Ik bleek veel meer in mijn mars te hebben dan ik aanvankelijk dacht. Ik was heel verlegen. Daar heb ik beter mee om leren gaan.’

Valuta wisselen
Het feit dat hij niet kon zeilen, was geen belemmering om aan boord van een Tall Ship te stappen. Iwe werd purser. Iwe: ‘Een geweldige klus. Ik beheerde het geld van alle vrijwilligers. En in buitenlandse havens mocht ik dan als eerste van boord om valuta te wisselen. Dat vreemde geld deelde ik daarna uit aan iedereen die meevoer. Daarna mochten de anderen ook van boord.’

Trots op DelfSail
DelfSail roept bij mij ook een gevoel op van Trots op Nederland op. Ik ben trots op de rijke geschiedenis die wij hebben in de scheepvaart. Daarnaast ben ik trots op de enorme groep mensen die de handen ineen slaan om dit evenement mogelijk te maken, zonder hulp van de staat. Gelukkig wel gesteund door provincie, gemeenten en bedrijven’ besluit Iwe. ‘Dit saamhorigheidsgevoel is echt geweldig.’